Cicha bohaterka codzienności. Rzecz o Alojzie Trauguttównie

Abstrakt

Pamięć o Alojzie Trauguttównie nie polega – jak by się zdawać mogło – wyłącznie na byciu córką naczelnika powstania styczniowego Romualda Traugutta. Pozostawiła po sobie – jako nauczycielka i logopeda, stosująca nowoczesne metody psychologii wychowawczej, jednobrzmiące wspomnienia znających ja ludzi, została zapamiętana bowiem jako jednostka nie tylko arcyużyteczna społecznie, ale i nadzwyczajnie altruistyczna.
Artykuł przypomina najważniejsze punkty węzłowe z biografii Trauguttówny, weryfikując lub ponawiając ustalenia poprzedników, w tym Hanny Muszyńskiej-Hoffmannowej, autorki opowieści biograficznej Panna Trau. Przywołuje się fragmenty reminiscencji zawartych w  memuarach uczennic i  współpracownic Trauguttówny jako świadectw jej szczególnej obecności.
Trauguttówna byłą także poetką. Niestety, podpisywała swoje wiersze pseudonimami lub publikowała je anonimowo. W artykule próbuje się dokonywać atrybucji wybranych liryków, m.in. z „Bluszczu” i „Biesiady Literackiej”.